سایه های بلند باد

1357

چرخ ميني بوس عبدالله نرسيده به روستا در چاله اي مي افتد.عبدالله پياده مي شود و به سمت چشمه می رود

چرخ ميني بوس عبدالله نرسيده به روستا در چاله اي مي افتد.عبدالله پياده مي شود و تا رسيدن كمك مي رود كنار چشمه تا لبي تر كند. به ازاي هر جرعه كه مي نوشد قلوه سنگي از آسمان كنارش مي افتد.عبدالله يكي از سنگ ها را از آب مي گيرد و در جيب كتش مي گذارد.در راه بازگشت به سمت ميني بوسش براي مترسك جديد مزرعه با زغال صورت مي كشد و كلاهش را بر سر او مي گذارد.

از پسِ اين، اتفاقات عجيبي در روستا مي افتد. ننه صغري بدون كفش هايش در حالي كه كف بالا آورده در مزرعه پيدا مي شود.تقي آبيار كه مثل شب هاي قبل نگهبان آب مزرعه است،جن زده مي شود. همه چيز در روستا دارد دگرگون مي شود.نرگس دختر كدخدا كه پيشتر اسمش را براي عبدالله آورده اند به سوي مترسك كشيده مي شود.مدير مدرسه كه از اهالي روستا نيست اين آشفتگي ها را بيشتر از ديگران مي بيند و نگران از اتفاق سهمگيني است كه افتادنش را انتظار مي كشد. عبدالله اما به خرافه ي مترسك باور ندارد و براي اثبات آنچه كه باور دارد شب هنگام سراغ مترسك مي رود تا از بيخ و بن ريشه اش را بكند اما در تاريكي شب چيزي به او حمله مي كند و پايش آسيب مي بيند. عبدالله را به خانه مي برند و پرستاريش را مي كنند.وقتي كه دكتر براي ديدنش مي آيد ديگر كمي دير شده و مي گويد بايد آن پاي عفونت كرده را قطع كنند اما عبدلله نمي پذيرد او اجازه نمي دهد پايش راقطع كنند تا باقي عمر شبيه مترسك با يك پا زندگي كند.

عبدالله قلوه سنگي كه از آب گرفته بود را به دست مدير مدرسه مي دهد و مرگ را مي پذيرد.